ماهِ روشن
بسم الله النور
با تعجب پرسیدم: « چطور هنوز خورشید تو آسمونه و ماه در اومده؟ به غروب که خیلی مونده!»
.
.
با تعجب پرسیدم: « چطور هنوز خورشید تو آسمونه و ماه در اومده؟ به غروب که خیلی مونده!» لبخندی زد و جواب داد:« به همون دلیلی که به حضرت عباس میگن “قمر بنی هاشم”» به نظرم جواب بی ربطی آمد. گفتم: « حضرت عباس خیلی خوش سیما بودند، میگن به حدی چهره شون زیبا بوده که با نقاب میرفتند بیرون. برای همین بهشون لقب “قمر” دادند. ینی ایشون توی بنی هاشم مثل ماه میدرخشیدند. ولی این دلیل ربطی به سوال من نداشت. سوال چیز دیگه ای بود.»
گفت :« درسته ولی اینکه صرفا به جهت زیباییشون بهشون بگیم قمر بنی هاشم، یک دلیل عامه پسند و ابتدایی هست. نمیگم به این دلیل نیست، بلکه همینه ولی همش نیست. این دلیل بیشتر برای کسایی هس که توی ظواهر موندن و کشش درک بیشتر از این رو ندارند. البته همین دلیل به تنهایی هم میتونه اونها رو به بزرگی و ویژگیهای حضرت عباس نزدیک کنه و محب شن. ولی تو سعی کن بزرگ فکر کنی. دنبال دلایلی بالاتر از ظواهر باش. چطور برات توضیح بدم؟… هووووم… مثلا شهر مشهد رو در نظر بگیر. همه بخاطر امام رضا میرند مشهد. ولی توی مشهد امامزاده های دیگه ای هم هستند که گنبد و بارگاه هم براشون ساختن، ولی مردم فقط امام رضا رو میبینن. چون امام رضا شمس الشموس هستند. ستاره ها توی روز هم توی آسمون هستند ولی نور خورشید اونارو میپوشونه. امامزاده های دیگه توی مشهد هم همینطوره. ولی مثلا شیراز یا شهرری، اونجا امامی دفن نیست. فقط امامزاده ها هستند. مردم هم بخاطر زیارت همون امامزاده ها میرن. چون خورشیدی نیست که نورش فراگیر باشه و ستاره ها را پنهان… حالا شهر کربلا رو در نظر بگیر. فکر میکنی کربلا فقط بین الحرمین‌ش مکان زیارتیه؟ نه… تا دلت بخاد امامزاده توی کربلا و اطرافش میتونی پیدا کنی ولی همه بخاطر امام حسین میرن کربلا. چون اصل و منبع ایشونه. ولی فقط یک امامزاده هست که در جوارِ نور، اجازه تابیدن داره. حضرت عباس. قمر بنی هاشم.»
با خودم گفتم:« چه تعبیر قشنگی. امام ها همه خورشیدند و امامزاده ها ستاره. ولی فقط یک ماه وجود داره و آن هم قمر بنی هاشم» به ماه که هنوز در آسمان روشن میتابید نگاه کردم و گفتم:« و فقط ماه اجازه داره در جوارِ خورشید بتابه»
